Stottercentrum Rotterdam is een gespecialiseerde logopediepraktijk die zich richt op de behandeling van stotteren en broddelen bij kinderen, jongeren en volwassenen. Wij bieden individuele en groepsbehandelingen en werken samen met andere instanties om de best mogelijke zorg te bieden. Er zijn twee locaties: in Rotterdam en in Berkel en Rodenrijs.
Stottercentrum Rotterdam biedt onderzoek en behandeling van stotteren en broddelen, maatwerk door middel van verschillende therapiebenaderingen, groepstherapie, advies en scholing van logopedisten, begeleiding van studenten en deelname aan wetenschappelijk onderzoek.
De logopedisten-stottertherapeuten bij Stottercentrum Rotterdam zijn Lesley Bosschaart, Karlijn Pols-Barone, Alicja Jansma, Caroline de Leeuw, Robin Kleijweg, Hajar Simouh en Heleen van Nifterik.
Je kunt telefonisch contact opnemen via 010-2096196 of per e-mail: info@stottercentrumrotterdam.nl.
Wij zijn lid van de NVLF, NVST en EFS, staan ingeschreven in het Kwaliteitsregister Paramedici en werken volgens de huidige richtlijnen. Wij blijven ons ontwikkelen door cursussen en opleidingen te volgen en wetenschappelijke literatuur tot ons te nemen.
Logopedie wordt vergoed vanuit de basisverzekering. Voor specifieke informatie over vergoedingen kun je terecht bij jouw zorgverzekeraar en op de 'Vergoeding'-pagina van deze website.
Stotteren wordt gekenmerkt door herhalingen, verlengingen en blokkades in de spraak, terwijl broddelen zich kenmerkt door een snelle en onduidelijke manier van spreken.
De duur van de behandeling varieert afhankelijk van de individuele behoeften van de cliënt en de ernst en/of last van het stotteren of broddelen.
Stottercentrum Rotterdam hanteert een strikt privacybeleid en voldoet aan de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Uw persoonlijke gegevens worden vertrouwelijk behandeld en alleen gebruikt voor de noodzakelijke doeleinden in verband met uw behandeling.
Neem zo snel mogelijk contact op met Stottercentrum Rotterdam om je afspraak te verzetten of te annuleren. Houd er rekening mee dat afspraken die niet minimaal 24 uur van tevoren zijn geannuleerd, in rekening kunnen worden gebracht.
Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de twee en zes jaar, maar het kan zich ook op latere leeftijd, bijvoorbeeld tijdens de puberteit, ontwikkelen.
Bij een grote groep jonge kinderen gaat stotteren vanzelf over, maar bij sommige jonge kinderen is uiteindelijk logopedische behandeling nodig. Het is om deze reden belangrijk om zo mogelijk contact op te nemen met een logopedist om de kans op herstel te vergroten.
Stotteren wordt tegenwoordig gezien als een aanleg tot ontregeling van de spraakmotorische processen, zoals ademhaling, stemgeving, en articulatie. Emoties en gedachten rondom het spreken, evenals omgevingsfactoren, zijn hierop van invloed.
Na een intake- en anamnesegesprek wordt er onderzoek gedaan naar het stotteren, spraakmotoriek, emotionele factoren, omgevingsfactoren, en combinaties daarvan. Een behandelplan wordt opgesteld, rekening houdend met de fase waarin het stotteren zich bevindt. Communicatieve vaardigheden worden ook meegenomen in de therapie. Individuele therapie kan worden aangevuld met groepstherapie indien nodig en wanneer er voldoende deelnemers zijn.
Bij kinderen worden de ouders/verzorgers bij de therapie betrokken. Soms bestaat de therapie uit indirecte therapie, waarbij òf de omgeving van het kind voorlichting en adviezen krijgt òf de omgeving van het kind volgens de aanpak van het Demands and Capacities Model (DCM) tools oefent om de interactie met hun kind (tijdelijk) zo aan te passen dat het kind zo vaak mogelijk vloeiend spreekt. Het kind kan ook zelf direct behandeld worden volgens het Lidcombe Programma, maar niet zonder medewerking van zijn directe omgeving. Therapie vereist ouderbetrokkenheid.
Bij oudere kinderen die al langere tijd stotteren, worden reacties op het stotteren, evenals gedachten en gevoelens die een rol spelen, in kaart gebracht. Ouders worden betrokken bij de therapie. Het streven van de therapie is niet direct vloeiend spreken, maar dat het kind zich vrij kan uiten met of zonder stotteren. Er wordt gewerkt aan communicatieve vaardigheden, het verminderen van spanningen en het verbeteren van het zelfvertrouwen. Behandeling kan individueel zijn, maar kan ook in groepsverband plaatsvinden, afhankelijk van de situatie en het aantal deelnemers.
De volwassene stottert al gedurende lange tijd. Behandeling kan daardoor gericht zijn op het verbeteren van de spraakmotorische vaardigheden, het verminderen van angst en spanning, en het vergroten van het zelfvertrouwen en de communicatieve vaardigheden. Het doel is vaak niet om volledig vloeiend te spreken of om volledig van het stotteren af te komen, maar om op een ontspannen en effectieve manier te communiceren.
Er is aangetoond dat stotteren een genetische component heeft, wat betekent dat het in sommige gevallen erfelijk kan zijn. Onderzoek toont aan dat er in families waar stotteren voorkomt, een hogere kans is dat andere familieleden ook stotteren. Dit betekent echter niet dat iedereen met een familielid die stottert, ook zelf zal gaan stotteren.
Als ouder kan je je kind op verschillende manieren ondersteunen bij het omgaan met stotteren. Enkele voorbeelden zijn:
- Zorg voor een rustige en ontspannen sfeer in huis.
- Luister geduldig naar je kind zonder de zinnen af te maken.
- Praat langzaam en duidelijk, zodat je kind jouw spreektempo kan overnemen.
- Probeer niet te veel nadruk te leggen op het stotteren, maar richt je op de boodschap die je kind wil overbrengen.
- Werk samen met een logopedist en volg de adviezen op die tijdens de behandeling worden gegeven.
- Belangrijk is om je kind te steunen en te laten weten dat je er voor hem of haar bent, ongeacht het stotteren.